Kad se smrse mirisi svih voda: voda koje smo gazali, voda čiju smo prašinu na bukovima srkali, voda koje no su oči odmarale, voda čija smo svijetla bedra milovali, kad se zamrse vode i šumovi voda u zaglušnu huku povodnja, počinjem raspoznavati jedan šum, ugledam tihak pod pećinom...
Crnom Rikom spustim se u se do najdubljeg sebe.
Sve vode, i šumovi, i mirisi voda oteku tada, sliju se u Sklopove – njedra Crne Rike.
