Ivan se majci moljaše

Ivan se majci moljaše autor: nepoznat

Dubrovnik, potkraj 18. stoljeća, zapis Đure Ferića.

Ivan se majci moljaše:
"Pusti me, majko, do grada,
do bila grada Budima,
u njemu mi je djevojka
po imenu lipa Margita."
Majci se s manje ne može
neg pustit njega do grada,
do bila grada Budima.
Kad je Ivan doša pod Budim,
trikrat je Budim obigra,
četvrtim u grad uliza,
a kad je u grad uliza,
tot mu je zaspala divojka.
Poče se Ive misliti
hoće li je sankom buditi
al bilo ličce ljubiti.
Ne ktje je sankom buditi
ni bilo ličce ljubiti,
meće joj kupe na nidra,
i zlatne jabuke u nidra.
Kad se divojka prenula,
poče se ona misliti:
odkle joj kupa na nidri
i zlatne jabuke u nidri,
ter sama sebi govori:
"Da bi ja rekla od Boga,
od Boga nisam dostojna;
da bi ja rekla od roda,
od roda ne imam nikoga;
da bi ja rekla od Ive,v Ivan je dalek od mene
koliko nebo od zemlje."